Outreachend werken
Met het vaststellen van het startpunt van vroegsignalering rijst de vraag of vroegsignalering niet gewoon laagdrempelig werken is. Bij laagdrempelig werken richt de organisatie zich op klanten die eigenlijk al een hulpvraag hebben en tot de reguliere klantengroep behoren, maar die zich zelf niet melden. Oorzaken hiervoor kunnen zijn dat:
- de gang naar een schuldhulpverlenende organisatie een te hoge drempel vormt;
- de manier van aanmelden niet past bij de klant;
- er te veel schaamte is;
- er andere redenen zijn.
Het uiteindelijke doel van laagdrempelig werken is dat mensen zich uiteindelijk toch zelfstandig melden bij schuldhulpverlenende organisaties.
“Outreachend werken is het proactief contact leggen met mensen die mogelijk hulp nodig hebben, maar zelf geen hulpvraag formuleren. Vaak gebeurt dit in de eigen omgeving van de klant. ”
Als gekeken wordt naar de definitie van outreachend werken, dan komt daarin terug dat er bij outreachend werken nog geen hulpvraag geformuleerd is. De klant komt niet zelf naar de hulpverlening toe. Op basis van signalen worden klanten persoonlijk benaderd.
De groep waar vroegsignalering zich op richt, is een groep potentiële klanten die gevonden moet worden om escalatie van schulden te voorkomen en waar op basis van signalen wel te verwachten is dat hulp met financiën nodig is. Mensen die financiële problemen hebben en zelf hulp zoeken, hoeven immers niet gesignaleerd te worden.
Op het moment dat een klant wel voor zichzelf een hulpvraag definieert en tot actie overgaat, behoort hij niet meer tot de specifieke doelgroep van vroegsignaleringsprojecten. Daarmee wordt duidelijk dat projecten die zich richten op laagdrempeliger werken of het aanbieden van alternatieve aanmeldprocedures voor specifieke klantgroepen niet tot vroegsignalering behoren.
Vroegsignalering is dus een outreachende manier van werken, waarbij mensen proactief worden benaderd op basis van persoonlijke signalen, zonder dat zij zelf een hulpvraag hebben geformuleerd.